Başlık nedir demeyin. Ölümlü dünya filminden son dönemin popüler kelimesi; milliyetçi hamasete bir tariz. Senarist ve yönetmen iyi iş çıkarmışlar. Neyse ki konumuz filmin eleştirisi değil, ben de ehil değilim, konumuza döneyim.

Konumuz MEB 2023 vizyonu. Eğitimci ve işletmeci olarak tatmin oldum mu? Hayır olmadım, ne var vizyonda; yıllardır konuşulan meslek liseleri sektör işbirliği, gereksiz ağır müfredat, teneffüslerin uzatılması, öğretmen yeterliliği ve sayısı, eğitim fakülteleri revizyonu (YÖK işbirliği ile),yine ve her zaman dershanelerin kapatılması, etkinlik atölyeleri, sosyal aktiviteleri artırma, mesleki yönelime liseden başlanması ‘falan filan’…

Şimdi diyeceksiniz ki bunlar çok önemli konular, neden falan filan diyorsun. Bir kısmının önemli olduğunu kabul etmekle beraber vizyon belgesi diye çıkıp, yılların klişesi konuları yapacağız, edeceğiz inşallah kıvamında anlatırsanız maalesef ‘falan filan’ demek zorunda kalıyoruz.

Vizyon belgesine tek ve ölümcül bir sorum var. Hemen sorayım ‘Nasıl?’

Eğitimde 2023 Vizyonu “Ama Nasıl?”

Misal maliye bakanı söz konusu eğitimse gerisi teferruattır sadedinde konuşmuş, Milli Eğitim Bakanı Ziya bey öyle diyor. Belli ki beylik lafları seviyor. Sorumuz aynı nasıl?? Her bakan biz gerekirse kendi projemizi askıya alırız yeter ki eğitim gelişsin demiş. Ne güzel, ne hoş ama nasıl??

Vizyon belgesinde yeni olan nerdeyse hiçbir şey yok. Yeni bir fikir, yeni bir strateji, yeni bir yöntem veya yeni herhangi bir şey yok. Bu yeni olmayan şeylerin yıllardır uygulanmama sebepleri belli ve bunu aşacak unsurları merak ediyoruz. Ve tabi ki doğal olarak motto sorumuz ‘nasıl?’

Geçenlerde bir üniversiteye ziyarete gittim. Müzik dersinde öğretim görevlisi bir hoca hanımla görüştüm. Okulun yeni binasını sordum, nasıldır alışabildiniz mi diye. Yapılan sınıfların müziğin derin ruhuna uygun olmadığından muzdaripti. Kaldı ki kendim de gördüm. Aşağıya müzik odası yapmışlar, bildiğin okul sıraları konulmuş, sadece Hocanın orgu farklı. Kapının dışına da müzik uygulama odası yazmışlar, aynı odanın yan tarafına da aynı düzende sıralar ters çevrilmiş ona da drama odası demişler. Sınıfların yapıları benzer isimleri değişik. Keşke ismi değiştirmek mahiyet değiştirmek anlamına gelseydi. Burası öğrenci yetiştirsin diye eğittiğimiz öğretmenlerin yetiştirildiği yer. Soru şu; öğretmen yetiştirdiğimiz okulda kurmaya kıyamadığımız ya da kurmayı başaramadığımız atölyeleri nasıl lise seviyesinde kurabileceğiz? Hadi diyelim kuruldu, kadroları etkin kullanmaya nasıl ikna edeceksiniz. 2005’te değişen program zamanla kitaplaştırılmış ve okullara gönderilmişti. 2008’de staj yaparken bir sınıf öğretmenine (40 yaşlarında) “hocam program kitabı nerde“ diye sordum.

-“Ankara’dan gelen kalın kitabı mı diyorsun, onu ben üst rafa bi yere koydum bi bakıver” dedi. Bu sefer ne olacakta kadrolar yeni vizyona el verecek?

O yüzden sektör paydaşlarımız iklime uygun umut dağıtıp dursalar da tekrar altını çizmekte fayda var. Hamasetle eğitimde gidilecek yol yoktur. Sloganlar, propagandalar, kısa vadeli(siyaset gibi) alanlarda sonuç verebilir. Eğitimin propagandaya slogana değil külli ve ortak akla ihtiyacı var. Memleketin de eğitime. Eğitim rasyonel bir olgudur. Araç ve yöntemleri felsefe ve stratejileri de rasyonel olmalıdır. İnanç temelli değil değerler temelli olmalıdır.

Buralarda anlaşamadıktan sonra durum karşısında Anadolu tat 1071 nakaratını tekrarlamaktan başka bir çare kalmıyor. Filmi izleyenler bilirler, Anadolu tat 1071 lokantası bir paravandan ibaret. Sakın bizim vizyon belgesi de öyle olmasın?